[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Podstawy Turbo Pascal
Pascal jest jednym z pierwszych i najbardziej znanych języków programowania
strukturalnego. Cieszy się wciąŜ duŜą popularnością. Obecnie słuŜy głownie do nauki
programowania. Szczyt popularności tego języka przypadł na lata 80. i początek 90 XX
wieku. Wraz ze zniesieniem ograniczeń COCOM, upowszechnieniem się sieci oraz systemu
Unix (następnie Linuksa) stopniowo został wyparty przez C i C++. Elementy tego języka
programowania zostały częściowo wykorzystane w Delphi. Najpopularniejszym
kompilatorem Pascala jest Turbo Pascal firmy Borland. Turbo Pascal został wprowadzony
w 1983 i do dziś cieszy się ogromną popularnością. Najnowsza wersja kompilatora + Turbo
Pascal 7.0, została wydana w 1992 roku. W tym właśnie programie została napisana moja
praca.
Warto równieŜ przybliŜyć kilka terminów, z którymi warto się zapoznać i były mi potrzebne
do napisania pracy.
Program źródłowy –
to tekst czyli określony zbiór słów, cyfr i pojedynczych znaków
zapisanych według reguł jakie ustalili twórcy języka
Programowanie –
to proces tworzenia kodu źródłowego programu komputerowego.
Język programowania –
pozwala na precyzyjny zapis algorytmów oraz innych zadań, jakie
komputer ma wykonać. Podobnie, jak języki naturalne, składa się ze zbiorów reguł
syntaktycznych oraz semantycznych, które opisują, jak naleŜy budować poprawne wyraŜenia
oraz jak komputer ma je rozumieć.
Kod źródłowy
– to instrukcje lub rozkazy przed kompilacją wydane w języku
programowania.
Algorytm
– to uporządkowany zbiór operacji, taki Ŝe po ich wykonaniu otrzymuje się
rozwiązanie dowolnego zadania z określonej klasy zadań.
Algorytm Euklidesa
– to algorytm, którego zadaniem jest wyznaczenie największego
wspólnego dzielnika (NWD) dwóch liczb naturalnych. W algorytmie wykorzystywana jest
zaleŜność
Rekurencja, inaczej rekursja
– W programowaniu jest to odwołanie się funkcji do samej
siebie. Rekursja jest podstawową techniką wykorzystywaną w funkcjonalnych językach
programowania.
Var
– to deklaracja zmiennych.
1
Integer
– to typy proste, porządkowe, całkowite o zakresie od -32768 do 32767.
Moduł CRT
– to zbiór zgrupowanych razem dodatkowych procedur i funkcji, ułatwiających
komunikację z uŜytkownikiem za pomocą urządzeń wejścia/wyjścia tj. klawiatury i monitora.
Moduł ten zawiera instrukcje np. GoTo i ClrScr (czyszczenie ekranu).
Writeln
– to procedura, która pisze na ekranie i zmienia linię.
Readln
– to procedura, która wczytuje wartość z klawiatury.
ClrScr
– to instrukcja czyszczenia ekranu roboczego.
Pętla
– Oznacza Ŝe jakaś grupa poleceń będzie wykonywana wielokrotnie lub wielokrotnie
powtarzana.
while…do
– to instrukcja wykonywana w pętli, moŜe być tylko jedna. Do wykonania
większej liczby instrukcji naleŜy uŜyć klamry begin…end. Pętla instrukcji while moŜe nie
zostać wykonana ani raz, gdyŜ warunek jest sprawdzany na początku. Zazwyczaj instrukcja
rozumiana jest następująco: jak długo spełniony jest warunek (jest prawdziwy) wykonuj
instrukcję występującą po słowie do.
if…then
– to instrukcja warunkowa. Występujący po słowie IF warunek moŜe być
wyraŜeniem relacyjnym lub wywołaniem funkcji o wartościach logicznych. Po słowie THEN
moŜe wystąpić tylko jedna instrukcja. JeŜeli chcemy w danym przypadku wykonać więcej
poleceń, to naleŜy utworzyć z nich blok. Blok traktowany jest jako jedna instrukcja programu.
else
– to instrukcja warunkowa. Słowo ELSE oznacza „ w przeciwnym wypadku”.
Wykonanie instrukcji w tej postaci polega na wykonaniu instrukcji pierwszej lub drugiej
w zaleŜności od wartości logicznej podanego warunku. Jeśli warunek logiczny jest
prawdziwy, zostanie wykonana instrukcja pierwsza, jeśli fałszywy program wykona
instrukcję drugą.
Funkcje rekurencyjne
– to sposób uŜywany wszędzie tam, gdzie łatwo moŜna przedstawić
rozwiązanie problemu za pomocą rekurencji.
Schemat blokowy
– to sformalizowany zapis algorytmów. Algorytm przedstawiony jest
w postaci graficznej bloków operacyjnych. Ilustrowany jest przepływ sterowania. Wadą jest
brak moŜliwości przedstawienia duŜych algorytmów.
Forma opisowa algorytmu
– to najbardziej rozpowszechniony w uŜyciu sposób zapisu
algorytmu. Zaletą jest prostota bez konstrukcji formalnych, szeroki sposób moŜliwego do
uŜycia słownictwa. Wadą jest mała precyzja opisu, moŜliwość błędnej interpretacji oraz mała
zwięzłość.
2
[ Pobierz całość w formacie PDF ]